La ureche plânge steaua:
Rănit, vai, de prea frumos!
Rănit, vai, de prea frumos!
-Sânii viscolit-au neaua-
Infinit de sus și până jos.
ARTHUR RIMBAUD, POEZII (1871), traducere de Costel Zăgan
Deși este aglomerație, ferestrele spre iad încă nu s-au ocupat! Costel Zăgan
Niciun comentariu:
Trimiteți un comentariu